امکان ایجاد کیست هیداتیک در موش سوری با تلقیح پروتواسکولکس اکینوکوکوس گرانولوزوس از طریق خراش پوستی، داخل صفاقی و گوارشی

زمینه و هدف: در مورد امکان آلودگی انسان از طریق ورود اتفاقی پروتواسکولکس موجود در مایع هیداتیک از طریقی به جز پارگی کیست در احشاء و بروز آلودگی، مطالعات اندکی موجود است. هدف مطالعه حاضر بررسی امکان آلودگی موش با تلقیح پروتواسکولکس از طریق خراش، صفاقی و گوارشی به کیست هیداتیک می باشد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، کبد حاوی کیست‎های هیداتیک از کشتارگاه جمع‎آوری گردید. پروتواسکولکس‎ها از نظر زنده و پاک بودن از آلودگی میکروبی تایید و 3 بار با سرم فیزیولوژی شسته شدند. سپس به سه روش خراش پوستی، گوارشی و داخل صفاقی به سه گروه از موش‎ها تلقیح، خورانده و تزریق شد. همه موش‎ها به مدت چهار ماه نگهداری و در پایان، تمامی آنها تشریح و اندام‎های مختلف از نظر وجود کیست هیداتیک بررسی ماکروسکوپی شدند. پس از تشریح و خون‎گیری، آزمایش الیزا از نظر شواهد آلودگی بر روی سرم موش‎ها انجام شد. یافته‎ها: تمامی موش‎ها در تست الایزا سرم منفی بودند به استثناء موش‎هایی که از طریق داخل صفاقی آلوده گردیده بودند که همگی با میانگین تیتر 80/0±92/11 دارای سرم مثبت بودند. در دو تا از موش‎ها که از طریق داخل صفاقی آلوده شده بودند کیست‎هایی به اندازه حدود 3 میلی‎متر مشاهده گردید و در بقیه موش‎ها کیستی مشاهده نشد. نتیجه‎گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که امکان آلودگی به کیست هیداتیک از طریق خراش پوستی و خوراکی وجود ندارد گرچه با تلقیح به داخل صفاق آلودگی موش امکان پذیر است.